“Για όλα φταίνε οι γονείς;!”
Ο ψυχολόγος ΕΡΙΧ ΦΡΟΜ είχε γράψει :
Ελευθερία σημαίνει ευθύνη, για αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι τη φοβούνται.
Εκατομμύρια βρεφοποιημένοι ενήλικες περνούν ολόκληρη την ζωή τους «επισκευάζοντας» τα δήθεν «παιδικά τους τραύματα». Το σύγχρονο άλλοθι για να μην αναλάβουν ποτέ τις ευθύνες τους
απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους σχετίζονται , συντρόφους, παιδιά , φίλους , συνεργάτες.
Το «παιδικό τραύμα» έχει αναχθεί σε προσωπικό μυθιστόρημα.
Ξαφνικά κάθε φωνή, κάθε παρατήρηση , άντε και ενίοτε σφαλιάρα του πατέρα και της μάνας μετατρέπεται σε «επιταγή» που πρέπει να σου ξεχρεώσουν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους.
Όλα είναι στις μέρες μας είναι «στρες». Οι αυτονόητες υποχρεώσεις ενός ανθρώπου δεν ειναι πλέον αυτονόητες , είναι «στρες». Μεγάλη εφεύρεση το στρες . Η οικογένεια, η δουλειά, η αποτυχία.
10 ετών , 20 ετών ,30 ετών, μέχρι τα γέρματα ξαφνικά όλοι πάνε στον ψυχολόγο και στον ψυχίατρο .
Δεν είναι στρες . Είναι η ζωή . Η ζωή σημαίνει ευθύνη , προσπάθεια , κόπο, αποτυχία και επιτυχία .
Όταν πορεύεσαι με μεγεθυντικό φακό στο παρελθόν , σε έχει ξεπεράσει το παρόν και έχεις ακυρώσει το μέλλον σου.
Το παρελθόν γίνεται ο «μανδύας» για να καλύψει κανείς την ανικανότητα της ευθύνης της ύπαρξης τους. Γιατί εκεί είναι το πρόβλημα : η πραγματική πανδημία ανικανότητας του σύγχρονου ανθρώπου.
Παλιά μιλώντας για τα προβλήματά μας αναφερόμασταν στους φίλους μας , στους γονείς μας , στους συνεργάτες μας , στον πυρήνα των προσωπικών μας σχέσεων .
Τώρα το μόνο που ακούς από παντού είναι «ο ψυχολόγος μου μου είπε…»
Θυμάμαι πάντα μια αγαπημένη φίλη που υπέστη σεξουαλική κακοποίηση όταν ήταν παιδί. Ανέφερε το γεγονός μια και μοναδική φορά . Χωρίς αντικαταθλιπτικά και ψυχαναλύσεις , έγινε ένας από τους καλύτερους και πιο συνεπείς ανθρώπους που ξέρω. Πετυχημένη επαγγελματίας ,σύντροφος, μητέρα.
Είμαστε χρόνια σε χιλιομετρική απόσταση , αλλά κάθε φορά που με πιάνει η κλάψα την θυμάμαι με αγάπη και σεβασμό και παίρνω δύναμη . Δεν ήταν η ψυχολόγος μου, αλλά αγαπημένη φίλη και «φάρος», όπως όλοι οι πολύτιμοι άνθρωποι που έχω στην ζωή μου.
Ο δρόμος προς την ισορροπία περνάει μέσα από την ΠΡΑΞΗ, την ΕΥΘΥΝΗ και την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, πάντα.
Για όλα φταίνε οι γονείς;
