Της Φωτιάς και της Ελπίδας
Αν το δάκρυ από το ανθρώπινο δράμα μπορούσε να συγκεντρωθεί, θα
έσβηνε τη μεγαλύτερη φωτιά του κόσμου
Απόσπασμα από το βιβλίο “Της Φωτιάς και της Ελπίδας” της συγγραφέως Νούλη Τσαγκαράκη
-Νούλη μου, 23 Ιουλίου 2018. Πες μας κάτι για εκείνη την ημέρα. Πώς τη βίωσες;
– Αλησμόνητη μέρα! Παρακολουθούσα τους ανθρώπους μες την θάλασσα να
προσπαθούν να σωθούν κι η ψυχή μου σπάραζε. Η απεραντοσύνη της
θάλασσας υπογράμμιζε την απεραντοσύνη του ανθρώπινου δράματος που
ήταν σε εξέλιξη. Σοκ και δέος! Ανακάλεσα εν τω μεταξύ τραγωδίες που
είχαν προηγηθεί, όπως τις φωτιές της Ηλείας το 2007 με τα 50 θύματα.
Και τις πλημμύρες της Μάνδρας το 2017 με τους οι 24 πνιγμένους,
οπότε… Καταλαβαίνεις, μόνο έκλαιγα, τίποτα άλλο. Μέρες ολόκληρες
μούσκευα σωρό τα χαρτομάντιλα. Κι αίφνης μου ήρθε στο μυαλό η ρήση του
Αριστοτέλη,φωτίζοντας τη σκέψη μου.
“Πίσω από κάθε πόνο στέκει ένα λάθος”
Γιατί το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε, είναι η λήθη. Ξεχνάμε, ενώ
οφείλουμε να θυμόμαστε!
-Λήθη και μνήμη λοιπόν. Έχουν να κάνουν με το βιβλίο σου;
-Απόλυτα. Η διατήρηση της μνήμης είναι αυτή που θα μας κάνει
καλύτερους ανθρώπους, γιατί αν το πάθημα δεν γίνει μάθημα τότε είναι
βέβαιο πως μας περιμένουν πολλές συμφορές ακόμη.
Μια στιγμή είν’ αυτή που φέρνει τούμπα τη ζωή που πάλεψες να χτίσεις
και σου θυμίζει με τον πιο οδυνηρό τρόπο το πόσο ευάλωτος κι ανίσχυρος
είσαι
Απόσπασμα από το βιβλίο “Της Φωτιάς και της Ελπίδας” της συγγραφέως Νούλη Τσαγκαράκη
-Πες μας κάτι περισσότερο για τα διηγήματα, 15 αν δεν κάνω λάθος…Ποια επιμέρους θέματα θίγουν;
-Σωστά, 15 διηγήματα φωτογραφίζουν το πριν και το μετά. Αναδεικνύουν
προτερήματα κι ελαττώματα τον τρόπο που λειτουργούμε. Υπενθυμίζουν απλές, καθημερινές αλήθειες που προσπερνάμε.
-Μες τον απίστευτο ζόφο -αναρωτιέμαι- που βρήκες την ελπίδα;
-Η ελπίδα μοιάζει με τα πρώτα κυκλάμινα που πρόβαλαν ανάμεσα στα
καμένα. Εδράζει στον αλτρουισμό και την ανιδιοτέλεια των εθελοντών.
Των απλών καθημερινών ανθρώπων που έσπευσαν προς βοήθεια των
δοκιμαζόμενων συνανθρώπων τους. Καρπίζει μέσα από την προσφορά και την
ενσυναίσθηση που πρέπει να αναδεικνύουμε και να μνημονεύουμε με κάθε
ευκαιρία.
-Γι’ αυτό άλλωστε τελούμε τα μνημόσυνα…
-Καλά είναι τα μνημόσυνα και πρέπει να τελούνται, μα ακόμα καλύτερα
είναι ν’ ακολουθούμε τους δρόμους που χάραξαν οι μεγάλοι μας ποιητές.
Κι όπως είπε ο Οδυσσέας Ελύτης,
“Ο παράδεισος δεν είναι ανταμοιβή,
είναι δικαίωμα”.
Ένα δικαίωμα στο οποίο πρέπει να πιστέψουμε, για να
μπορέσουμε να το διεκδικήσουμε, για να μπορέσουμε να το κατακτήσουμε, θα έλεγα εγώ.
Της Φωτιάς και της Ελπίδας το βιβλίο της Νούλης Τσαγκαράκη θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία
