Το “Μου” της Αγάπης και της θεραπείας
Υπάρχει μια τόσο δα μικρή λεξούλα που αγαπώ πολύ.
Είναι το «μου», μια αντωνυμία με διττή σημασία. Όταν δεν περιέχει έπαρση κι αλαζονεία, παραμένει ένας απλός κτητικός ορισμός.
Το σπίτι μου, το αυτοκίνητο μου, το οικόπεδο μου…
Όταν όμως απλώνει για να χωρέσει την τρυφερότητα, το νιάξιμο, τη φροντίδα, τη στοργή, για τους ανθρώπους με τους οποίους μας ενώνουν δυνατά συναισθήματα, τότε από μικρό γίνεται τεράστιο.
Ένα «ΜΟΥ» που ενσωματώνει κάθε πτυχή της αγάπης που τρέφουμε για τον άλλο.
Το παιδί ΜΟΥ, ο άντρας ΜΟΥ, η φίλη ΜΟΥ… Αυτό, το δεύτερο «μου», παράγει μια μουσικότητα, φτάνει στ’ αφτιά μας σαν χάδι. Γλιστράει στην ψυχή όμοια με σταγόνες βάλσαμου, θεραπεύοντας πληγές…
Γι’ αυτό, όταν ακούτε ένα «μου» χωρίς να έχετε εκπαιδευτεί στην αναγνώριση της διαφοράς, μην βιαστείτε να τρομοκρατηθείτε. Δώστε του λίγο χρόνο μέχρι να διαπιστώσετε για ποιο απ’ τα δύο πρόκειται.
Κι αν αφορά το δεύτερο, τότε, σας συμβουλεύω, δεθείτε σφιχτά μαζί του.
Αφεθείτε να κολυμπήσετε στο πλεονάζων συναίσθημα που δημιουργεί και μην επιτρέψετε στον ανασφαλή εαυτό σας να ροκανίσει την ευφορία σας με προβληματισμούς για τη διάρκεια του.
Η διάρκεια άλλωστε δεν έχει σημασία, σημασία έχει η ένταση.
Μείνετε στο τώρα και ζήστε τη στιγμή, τίποτα εξάλλου δεν είναι αιώνιο.
Κι αν ποτέ το μεγάλο «ΜΟΥ» χαθεί από τη ζωή σας, μην θρηνήσετε, να είστε απλά ευγνώμονες που υπήρξε.
Το “Μου” της Αγάπης και της θεραπείας
Νούλη Τσαγκαράκη
Συγγραφέας
