“Το νανούρισμα του κλαίοντος κρεμμυδιού” μα πόσο ευφάνταστος τίτλος βιβλίου? Τον λένε Αλέξανδρο Διονυσόπουλο και είναι ο συγγραφέας του.
Πώς γίνεται να κλαίει ένα κρεμμύδι συνήθως εμείς κλαίμε εξ αιτίας του?
-Η αλήθεια είναι πως ο τίτλος είναι λίγο ειρωνικός αλλά όπως όλα έχει και αυτός το νόημά του.
Σαν άνθρωποι δεν είμαστε μονοδιάστατοι και οι περισσότεροι από εμάς κρύβουμε μέσα μας έναν τοξικό χαρακτήρα.
Το βιβλίο έχει να κάνει με έναν επαγγελματία ο οποίος έχει διαφθαρεί τόσο που ενώ είναι χειριστικός με όλους αυτούς γύρω του. Κρύβει μέσα του έναν κόσμο που εξερευνεί ο αναγνώστης όσο προχωράει το βιβλίο.
Τι σε νανουρίζει εσένα Αλέξανδρε?
-Αυτό που πραγματικά με νανουρίζει, ή για να το εκφράσω καλύτερα με ηρεμεί είναι η μουσική. Είτε είναι ροκ, είτε είναι κλασσική, είτε ηλεκτρονική. Ο τρόπος που οι δημιουργοί της εκφράζονται μέσα από αυτήν έχει ιδιαίτερο νόημα για μένα.
Οι Ευλογοφανείς πώς δημιουργήθηκαν και τι σου έδωσε το ερέθισμα?
-Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι σοβαρά με την ανάγνωση ερωτεύθηκα την πεμπτουσία των θεατρικών έργων.
Το πώς δηλαδή μέσα σε έναν διάλογο μεταξύ των χαρακτήρων, χωρίς περιγραφή, μπορεί κάποιος να κρύψει τόσα μηνύματα που ακόμα και χιλιάδες χρόνια μετά είναι επίκαιρα.
Προσπαθείς να εκφραστείς ή να περάσεις μηνύματα μέσα από τα έργα σου ?
Όπως όλοι οι άνθρωποι έχω κι εγώ τα ελαττώματα μου και τους δαίμονές μου, όσο απλοί κι αν είναι. Αυτό που οφείλει να κάνει ένας συγγραφέας είναι όχι μόνο να τους εξορκίσει σε γράμματα και ιστορίες, αλλά και
να τους δώσει ζωή σαν χαρακτήρες που γιατρεύουν τον κόσμο.
Πόσο “ευκολοδύσκολο” είναι να δουν έργο τους ανεβασμένο σε θεατρική σκηνή οι συγγραφείς?
-Πιστεύω πως τα πράγματα για το θέατρο δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τον καιρό των ιερών τεράτων. Δηλαδή, πάντα υπάρχει κάποιος που γράφει. Πάντα υπάρχει ένας χορηγός και πάντα υπάρχουν θεατρικά που δεν ανεβαίνουν αν δεν βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στα δύο αυτά.
Η αναγνώριση από τη μονοπάτια περνά?
-Δυστυχώς ή ευτυχώς η αναγνώριση έχει μόνο ένα μονοπάτι.
Ο χρόνος είναι αυτός ο οποίος θα δώσει σε κάθε έργο και σε κάθε δημιουργό την ευκαιρία να γνωστό μέσα από την κοινωνία.
Αν και στην εποχή μας θεωρώ λίγο πιο εύκολο το να γίνει κάποιος γνωστός, καθώς με τα καλά της τεχνολογίας ο κόσμος είναι όντως περισσότερο πληροφορημένος για ότι πραγματικά τον ενδιαφέρει.
Πόσο χρώμα έχει η καθημερινότητά σου πέρα από το χρώμα των μολυβιών σου και του υπολογιστή σου?
-Είμαι άτομο που απολαμβάνει την ησυχία του και χωρίς να είμαι μουντός. Έχω τις ασχολίες μου πέρα από την συγγραφή, είτε αυτό λέγεται ζωγραφική, είτε αυτό είναι να κάθομαι στο μπαλκόνι και να πίνω έναν καφέ.
Τι νέο ετοιμάζεις Αλέξανδρε?
-Αυτό που έρχεται σύντομα είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται σε ένα ελληνικό χωριό, μέσα στο οποίο θα ζωντανεύουν όλοι ένας προς έναν. Η ιστορία δεν θα προσηλώνεται σε έναν πρωταγωνιστή, αλλά θα ταξιδεύει από χωριανό σε χωριανό αποκαλύπτοντας έτσι την προσωπική ιστορία του καθενός.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Αλέξανδρος Διονυσόπουλος γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε. Είναι απόφοιτος του τμήματος Τουριστικών Επιχειρήσεων του ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ και παρά τον διαφορετικό προσανατολισμό των σπουδών του είναι λάτρης της ξένης αλλά και της ελληνικής λογοτεχνίας. Έχει εργασθεί ως μεταφραστής κειμένων αγγλικής γλώσσας στον οικονομικό και ψυχολογικό τομέα.
Έργα του είναι “Το νανούρισμα του κλαίοντος κρεμμυδιού”, “Ευλογοφανείς” από τις εκδόσεις Έναστρον και είχε συμμετάσχει στο συλλογικό έργο “9 ώρες στα Εξάρχεια” από τις εκδόσεις Λέμβος.
Το νανούρισμα του κλαίοντος κρεμμυδιού
Gogo Tsakoyani
Γωγώ Τσακογιάννη