Υπάρχουν και οι Σταχτοπούτοι
Αυτό το γυάλινο γοβάκι πόσο το έχουμε φαντασιωθεί παιδιόθεν. Θα σπάσει στο πρώτο βήμα και θα μας ματώσει το πόδι, το πέλμα, το πάτημά μας στη γη και στην πραγματικότητα.
Σταχτοπούτα η αδικημένη παθητικά υπομονετική κι όμορφη κοπέλα που η μοίρα τη δικαίωσε κάνοντας το πόδι της να χωρά σε εκείνο το γοβάκι. Μετά δεν ξέρουμε τίποτα περισσότερο από το έζησαν αυτοί καλά κι εμείς – για να μη μείνουμε με το παράπονο- καλύτερα.
Πόσο θλιβερό να περιμένεις τον πρίγκιπα να σε σώσει και πόσο συνηθισμένο να καταλήγεις ξυλοφορτωμένη καταπιεσμένη και αποτυχημένη γιατί πίστεψες πως θα σε σώσει ένας άντρας.
Αν σε εμάς τις γυναίκες το άλλοθι κρύβεται στα παραμύθια που μας μεγάλωσαν… οι Σταχτοπούτοι πέρα από την απελπισία τι άλλοθι έχουν?
Σταχτοπούτοι χρέπια της ζωής από δική τους ευθύνη. Περιφέρονται όπως να ναι και όπου να ναι εκλιπαρώντας μια “πριγκιποβασίλισσα” να τους σώσει. Όσο πιο χρέπια τόσο πιο φθηνοί
Κάποιοι ξεπουλιώνται για δυο αυγά τηγανητά και μια σκεπή πάνω από το κεφάλι τους. Ξέρω περιπτώσεις σας διαβεβαιώνω. Παρακαλάνε με καρδούλες και σχόλια θαυμαστικά κι άλλα σημεία στίξεις ότι “γυαλίζει”.
Κάθε γεροντομπεμπέκα που ανεβάζει παλιές φωτογραφίες δεκαετιών μέσα σε ακριβό backround γίνεται ο στόχος τους κι αυτοί το παιχνίδι τους.
Οι Σταχτοπούτοι θλιβερές υπάρξεις, γερνάνε και περιφέρονται γδαρμένοι χρησιμοποιημένοι και απογοητευμένοι.
Αυτό που μένει, μια πίκρα. Είναι θέμα χρόνου να συνειδητοποιηθούν κι αξιοπρεπώς να παραιτηθούν και να γυρίσουν ξυπόλητοι εκεί που ανήκουν.
Υπάρχουν και οι Σταχτοπούτοι
Pingback: Όσο περισσότερο θέλουμε να μας δείχνουν πως ΜΑΣ αγαπούν τόσο λιγότερο αγαπάμε τον εαυτό μας.