Βγάλτε την "καμινάδα" της ψυχής σας στη θέα του Άη Βασίλη

Βγάλτε την “καμινάδα” της ψυχής σας στη θέα του Άη Βασίλη

Χριστούγεννα γιορτή αγαπημένη μυρίζει κανέλλα, γαρύφαλλο κι έχει χρώμα κόκκινο και ελατίσιο πράσινο.

Οικογένεια, αγκαλιές, δώρα που φέρνει ο Αη Βασίλης κι Αγάπη.
Αυτές τις μέρες κάνουν ανακωχή και η πιο τοξικές οικογένειες ή όχι?
Ξέρω ανθρώπους που τα Χριστούγεννα δεν τους αγγίζουν. Έχουν συνδυαστεί με άσχημες αναμνήσεις και ενοχικά συναισθήματα μέσα σε παιδικές καρδιές που δεν έφταιγαν.

Τα παιδιά δεν φταίνε ποτέ. Πληρώνουν τραύματα των μεγάλων που δεν φρόντισαν ποτέ να γιατρέψουν κι αυτά με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν καινούργια. Σπάστε την αλυσίδα.

Τα Χριστούγεννα όσο «πλαστικά» και καταναλωτικά έχουν γίνει το μήνυμά τους είναι ξεκάθαρο …Αγάπη!
Αγαπώ πρώτα εμένα και με αποδέχομαι.

Αποδέχομαι τα τραύματά μου τα κατανοώ και τα ξεπερνώ.

Έχω υποχρέωση Αγάπης σε μένα. Χριστούγεννα μια ευκαιρία να κολυμπήσω μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων.
Να παρατηρήσω τα πολύχρωμα φωτάκια να αναβοσβήνουν σε διαφορετικούς ρυθμούς.
Πολύχρωμα διαφορετικά όπως εμείς. Αναβοσβήνουμε σε διαφορετικούς ρυθμούς και πόσο θέλουμε να συγχρονιστούμε πολλές φορές χωρίς να το καταφέρνουμε.

Τα περισσότερα τραύματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία. Θυμηθείτε τα παιδικά σας Χριστούγεννα και παρατηρείστε τι σας πόνεσε. Τι σας έλλειπε τότε, ποιος σας πλήγωσε.

Είναι μια ευκαιρία τα φετινά Χριστούγεννα να τα ζήσετε με τον τρόπο που θέλατε τότε.
Τότε ήσασταν μικρά και τρυφερά αδύναμα κλαράκια.

Τώρα είστε μεγάλοι δυνατοί και αποφασισμένοι να κλείσετε πληγές.

Είναι ωραία η Ζωή είναι γιορτή Αγάπης και Χαράς κι ο Άη Βασίλης είναι τόσο κόκκινος, χαρούμενος, αγαπημένος και σας κοιτά με αυτά τα μάτια τα γεμάτα αποδοχή κι αγάπη.
Φέρνει δώρα σε όλους κάθε χρόνο.

Εσείς απλά βγάλτε στη θέα του την καμινάδα της ψυχής σας. Το πέρασμά του θα πάρει όλες τις κάπνες και θα γεμίσει Φως και Δώρα την ψυχή σας.

Πριν σας ευχηθώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια δική μου εμπειρία αστεία επικίνδυνη κι αστεία. Τα Χριστούγεννα τα λάτρευα, από μικρή ήταν η όασή μου.

Ήταν τα αγγελάκια που έφτιαχνα με χαρτόνι και γκοφρέ και τα έβλεπα να ανεβοκατεβαίνουν στους ουρανούς. Ήταν ο Άγιος Βασίλης που με γνώριζε προσωπικά και μου έφερνε δώρα. Σκηνοθετούσα μεγάλο Παραμύθι και το ζούσα κάθε χρόνο έναν ολόκληρο μήνα.

Μεγαλώνοντας υποτροπίασα και το ξεκινώ από Οκτώβριο.
Ήμουν κοριτσάκι 6μιση χρονών, παραμονή Χριστουγέννων στο σπίτι μας. Ένας τεράστιος μπουφές με όλα τα καλά πάνω του. Οι γονείς μου βγήκαν για λίγη ώρα έξω από το σπίτι να πάρουν κάτι της τελευταίας στιγμής.

Εγώ τόσο ευτυχισμένη και ζαλισμένη από μυρωδιές, δώρα, λαμπάκια που αναβόσβηναν είπα να το κάνω ακόμα καλύτερο. Αρπάζω το «Τέζα» για τα ζωύφια και αρχίζω να ψεκάζω παντού. Ήθελα να σκοτώσω ότι κακό μπορούσε να μου χαλάσει την ομορφιά που έβλεπα.

Ψέκασα το μπουφέ, ψέκασα τα πατώματα τους τοίχους και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα πάντα όλα!!!

Το έκανα τόσο αστραπιαία και κανείς μέσα στο σπίτι παππούς, γιαγιά, μικρότερο αδερφάκι (χρόνια μετά ήρθε το τρίτο) δεν πήρε χαμπάρι. Ευτυχισμένη περίμενα τους γονείς μου να μοιραστώ μαζί τους το καλό που τους έκανα.
Μπαίνοντας μέσα η μαμά μου άρχισε να φωνάζει «ποιος ψέκασε δηλητήριο, τρελαθήκατε?»

Δηλητήριο? αυτό ψέκασα? Εγώ ήθελα να ψοφήσω το κακό και να μας προστατέψω κι από τους καλικαντζάρους.

Αποφάσισα αυτό το μυστικό να το «πάρω» μαζί μου. Κανείς δε θα μου χαλούσε τα Χριστούγεννα, ούτε το δηλητήριο. Αν πεθάνουμε θα πεθάνουμε Χριστουγεννιάτικα και όμορφα. Δεν ξέρω πώς τους έπεισα πως δεν ψέκασε κανείς, άλλωστε ήμουν εκεί και… θα το ήξερα. Σε λίγο ήρθαν τα ξαδέρφια μου, οι θείοι μου και μέσα σε χορούς, τραγούδια, και χαρές έφαγαν όλο το μπουφέ. Αποφάσισα να μη φάω γιατί ξαφνικά δεν είχα καμία όρεξη. Παρατηρούσα όμως κάθε τους μπουκιά και με χαρά διαπίστωνα το «Τέζα» δεν τεζάριζε κανέναν.

Μέχρι σήμερα δεν το είχα πει πουθενά. Σήμερα το ελευθερώνω και το κάνω και βούκινο να το ξορκίσω.

Καλά Χριστούγεννα Αγαπημένοι και μη ξεχάσετε,