.Ο Πρίγκιπάς σου είσαι εσύ
Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν έφηβη ,να αναπολεί τους ήρωες των Άρλεκιν
-τα διάβαζα στα μουλωχτά όταν τα τελείωνε η μαμά μου- και να πλάθει ρομαντικές και δακρύβρεχτες ιστορίες φαντασιώνοντας τον ιδανικό σύντροφο.
Λίγο οι ιστορίες και τα παραμύθια που μας μεγάλωναν. Λίγο τα βίπερ και οι ταινίες που βλέπαμε, στο τέλος οι περισσότερες γυναίκες της γενιάς μου περιμέναμε τον
… Πρίγκιπα του παραμυθιού !
Θα ερχόταν ,θα μας ερωτευόταν και θα είχαμε ένα happy end που θα τελείωνε στα σκαλοπάτια της εκκλησίας.
Με τον καλό μας να μας κρατάει αγκαλιά κι εμάς να πλέουμε στα ατελείωτα πελάγη της ευτυχίας!
Και κάπου εδώ χάνεται, διαλύεται αυτό το ροζ συννεφάκι της άμυαλης μετεφηβικής μας φαντασίωσης. Καθώς στην πραγματικότητα τα πράγματα κάθε άλλο παρά έτσι είναι.
Πολλές γενιές γυναικών έχουν μεγαλώσει με τη σκέψη πως ένας καλός γάμος σημαίνει να βρεις κάποιον που θα είναι ωραίος, πλούσιος, έξυπνος κι ευγενικός. Θα σου κάνει όλα τα χατίρια και θα σε έχει στα ώπα ,ώπα.
Κι εσύ σαν μια δεσποσύνη,θα κάθεσαι και θα έχεις όλα τα καλά του κόσμου. Έναν αφοσιωμένο σύζυγο και τριγύρω σας θα συμπληρώνουν το τέλειο κάδρο οι καρποί του έρωτά σας. Σαν τρισχαριτωμένοι άγγελοι επί γης, ήσυχα ,ροδαλά και χαμογελαστά!
Κούνια που σε κούναγε !!!
Hello!
Σε ποιον πλανήτη ζεις( κι εσύ ,κι εγώ )που πιστεύαμε τέτοιες τραγικές αναλήθειες που μας τάϊζαν επί χρόνια οι ταινίες και τα ρομαντικά αναγνώσματα.
Όμως ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και να αναφέρουμε πως τις 3-4 τελευταίες δεκαετίες η κατάσταση στην ελληνική – και όχι μόνο- οικογένεια έχει αλλάξει ριζικά.
Οι γυναίκες σπουδάζουν σε ίσο ποσοστό με τους άνδρες.
Διεκδικούν στον τομέα τις εργασίας το μερίδιό τους αλλά πληρώνονται λιγότερο και δουλεύουν περισσότερο.
Αυτό το τελευταίο θα το αναλύσω σε επόμενό μου άρθρο.
Ε…λοιπόν δε μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν ακόμη κοπέλες που βγαίνουν έξω με τον φίλο τους ,το αγόρι τους ή ότι άλλο τους είναι ο άλλος και έχουν την απαίτηση όταν έρθει η λυπητερή να κάνουν την… Κινέζα.
Δε μιλάω βέβαια για περιπτώσεις που η κοπέλα δεν έχει για να πληρώσει γιατί ας πούμε είναι άνεργη ή δεν έχει δικά της χρήματα και δεν θέλω να το παίξω απελευθερωμένη φεμινίστρια.
Αλλά γιατί να σου τα πληρώνει ο άλλος κυρία μου αν έχεις δικά σου χρήματα;
Και δεν εννοώ να σε κεράσει που και που όπως κι εσύ εκείνον. Αλλά γιατί να είναι υποχρεωμένος να πληρώνει πάντα και τα δικά σου;
Εκτός αν έχεις πέσει σε έναν εκλεπτυσμένο gentleman που έχει τον τρόπο του και θέλει να πληρώνει τη γυναίκα που κυκλοφορεί.
Προσωπικά ,θα με ενοχλούσε ο άλλος να το έκανε αυτό,ενώ εγώ θα είχα τα δικά μου χρήματα.
Με κάνει να νιώθω πως μου κάνει τη χάρη ,άρα είμαι υποχρεωμένη απέναντί του γιατί θεωρεί πως είμαι ανάξια να πληρώσω τους λογαριασμούς μου.
Ακούγεται εγωιστικό λέτε;
Πρόσφατα καθόμουν σε ένα καφέ και στο διπλανό μου τραπέζι ήταν μια κοριτσοπαρέα από φοιτήτριες.
Η μία από αυτές ήταν πολύ εντυπωσιακή με μαλλιά ,νύχια φτιαγμένη και βαμμένη. Λες και θα πήγαινε να κάνει παρέα τις Καρντάσιαν και έδειχνε την πραμάτεια της από ένα βουναλάκι από σακούλες διαφόρων καταστημάτων.Οι υπόλοιπες κοιτούσαν εκστασιασμένες.
Από όσα έλεγε στις φίλες της κατάλαβα πως όλες εκείνες οι σακούλες ήταν δώρα από τον φίλο/ δεσμό/ αγόρι/ της κοπέλας.
Και δεν είχε καν γενέθλια…απλώς χαιρόταν που απέκτησε όλα τα πράγματα.
Και δεν ξόδεψε κάτι η ίδια!
Ποτέ δεν μου άρεσε αυτό προσωπικά κι ας ανήκω στη γενιά των ρομαντικών που φαντασιωνόταν πρίγκηπες.
Νομίζω πως εγώ έχω βρει τον δικό μου και τον βλέπω κάθε φορά που κοιτάζω στον καθρέφτη ,ρίχνω μια ματιά στο υπόλοιπο του τραπεζικού μου λογαριασμού και μία στις τόσες λέω:
“Πάμε για ψώνια μωρό μου”
Ο Πρίγκιπάς σου είσαι εσύ
