Πέτα μακριά ότι σου κλέβει χώρο

Πέτα μακριά ότι σου κλέβει χώρο

Κάθε φορά που ανοίγω τη ντουλάπα των ρούχων μου ,μα και των υπολοίπων μελών της οικογένειας, απελπίζομαι!
Η στοίβα με τα ασιδέρωτα με κοιτάζει ειρωνικά σα να μου λέει:”Άντε να σε δω που θα μας χωρέσεις!”
Από τα ντουλάπια της κουζίνας ουκ ολίγες φορές μου έχουν έρθει τάπερ κατακούτελα αφού ασφυκτιούν εκεί μέσα .
Στην παπουτσοθήκη και στην είσοδο παρελαύνουν στοιχισμένα,παπούτσια διαφόρων ειδών λες και είμαστε οικογένεια σαρανταποδαρούσων!
Και καθώς κάθε μέρα όλα αυτά πρέπει να τακτοποιηθούν ώστε το σπίτι να είναι βιώσιμο, υπάρχουν φορές που απλά θέλω να τα εξαφανίσω όλα!

Να τα εξαφανίσω ώστε να κάνω τη ζωή μου ΚΑΛΥΤΕΡΗ

Επί δεκαετίες έχουμε δεχθεί από όλα τα μέσα μετάδοσης και ενημέρωσης ,πλύση εγκεφάλου.
Χιλιάδες διαφημίσεις παντού, που μας έχουν πείσει πως  χρειαζόμαστε νέα ρούχα,παπούτσια ,κινητά,ηλεκτρικές συσκευές,γκατζετάκια, καλλυντικά, που υποτίθεται θα διευκολύνουν τη ζωή μας.
Θα μας κάνουν πιο ωραίες,πιο sexy, πιο σοφιστικέ ,πιο ..οργανωτικές…και πάει λέγοντας.
Καταλήγουμε να κάνουμε αγορές ,τρέφοντας το καπιταλιστικό θηρίο μα κυρίως  το “Εγώ” μας .
Που μετά βέβαια την ολιγόωρη χαρά της αγοράς καταλήγουμε να έχουμε ένα γεμάτο σπίτι με αντικείμενα μα με άδεια ψυχή και …πιο άδεια τσέπη!

Αναρωτηθήκατε ποτέ με ειλικρίνεια πόσα από τα αντικείμενα που διαθέτετε χρησιμοποιείτε;
Πόσα ρούχα από τη ντουλάπα σας φοράτε;

Αλήθεια τα υπόλοιπα τι τα κάνετε;
Πολλές ερωτήσεις που τις κάνω κι εγώ στον εαυτό μου.
Μου αρέσει να βλέπω εκπομπές που αφορούν την οργάνωση,το καθάρισμα και βρίσκω απολαυστική την Μαρί Κοντό, αυτή τη λιλιπούτεια Γιαπωνέζα Γκουρού …της οργάνωσης!
Αρκετά πρόσφατα δήλωσα κι εγώ (πρώτα στον εαυτό μου) πως θέλω να γίνω όσο το δυνατόν πιο μίνιμαλ στη ζωή μου.

Δεν θέλω αλλά αντικείμενα άχρηστα στη ζωή μου.

Πόσες κουτάλες και πόσες τσιμπίδες με σιλικόνη χωράει ακόμη το συρτάρι της κουζίνας;
Πόσες κρέμες ημέρας με φίλτρα UVA , κολλαγόνο και υαλουρονικό θα στήσεις στο μπουντουάρ σου;
Να μην πιάσω την ντουλάπα που έχει τα φοιτητικά σου τζην και τα ρούχα που φορούσες πριν κάνεις τα παιδιά σου,κι εκείνη τα ζακέτα που σου θυμίζει τον πρώτο σου έρωτα…
Και μαζεύονται…

Και κλέβουν το χώρο που ζούμε κι αναπνέουμε.

Τα αντικείμενα γίνονται καταληψίες και εισβάλλουν στα τετραγωνικά μας μένοντας για καιρό.
Αφήνουν λιγότερο χώρο για μας και αυτό στο τέλος μας αρρωσταίνει. Στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις.
Αισθάνεσαι όμορφα καθώς περιστοιχίζεται σε από όλα τα πράγματα που νομίζεις πως σε κάνουν χαρούμενη. Και μετά το σπίτι σου γεμίζει, ο χώρος που λογικά θα ήταν για σένα τώρα καταλαμβάνεται από άψυχα αντικείμενα. Γεμίζουν σκόνες και χρειάζεται να τα καθαρίσεις, να τα αποθηκεύσεις, να τα τακτοποιήσεις. Και μία μέρα ξυπνάς και βλέπεις πώς ο δικός σου χώρος έχει μικρύνει επικίνδυνα. Έχεις μετατραπεί λοιπόν σε ένα θύμα του καταναλωτισμού.
Ένιωσα πολύ καλύτερα όταν έκανα ένα ξεσκαρτάρισμα αδειάζοντας τα διπλά και τριπλά περιττά μου αντικείμενα τα οποία αλλά πέταξα και άλλα χάρισα.

Είναι λύτρωση όταν παύεις να εξαρτάσαι από τα αντικείμενα .

Γιατί είχες φτάσει στο σημείο να υπηρετείς τα αντικείμενα.
Θα ήθελα να είχα ένα σπίτι πού να μην υπάρχουν περιττά πράγματα.
Το να έχεις λιγότερα αντικείμενα εξυπηρετεί περισσότερο στο να φαίνεται και να είναι το σπίτι σου καθαρό και τακτοποιημένο.
Δεν μιλούμε για τον ακραίο μινιμαλισμό ,μα για την ανάγκη να μας ανήκει περισσότερος χώρος και χρόνος στη ζωή μας .
Κι αν δεν με πιστεύεις προσπάθησε να τακτοποιήσεις την ντουλάπα σου και να βγάλεις την άκρη ότι δε φοράς.

Μη λυπηθείς να δωρίσεις ότι δεν σου κάνει ή δεν  σου δημιουργεί πλέον χαρά.
Να είσαι σίγουρη πώς αυτό που χάρισες θα κάνει κάποιον άλλον ευτυχισμένο!
Δοκίμασέ το!

Πέτα μακριά ότι σου κλέβει χώρο

Φανή Τερζόγλου