Όχι, επειδή το λες εσύ !!!
ΠΝΕΥΜΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ
«ΟΧΙ…. Γιατί;…Επειδή το λες εσύ;»
Αν είστε λάτρεις του καβγά, θα σας αρέσει να έχετε παιδιά με αυτή τη συμπεριφορά. Αν όχι, θα είναι σαν να ζείτε συνεχώς με την ενσάρκωση του πνεύματος αντιλογίας.
-Πήγαινε για ύπνο. «Όχι»
-Βάλε το μπουφάν σου. «Παράτα με».
Μεγαλώνοντας, το παιδί θα φέρνει αντίρρηση σε πιο σημαντικά πράγματα.
«Θέλω σκουλαρίκι στη μύτη. Όλες οι φίλες μου βάλανε ,είναι της μόδας».
Μερικά παιδιά φέρνουν αντίρρηση, επειδή πρέπει να τη φέρουν, για οτιδήποτε.
Ωστόσο, δεν μιλάμε για διανοητικές κόντρες πάνω σε αφηρημένες αρχές. Όταν τα παιδιά φέρνουν αντίρρηση στους γονείς τους, είναι καθαρή αντιπαράθεση δυνάμεων. Εκδηλώνεται με κονταροχτυπήματα για μικροπράγματα της οικογενειακής ρουτίνας. Η αιτία της: Η αντίρρηση προβάλλεται με σκοπό τη νίκη. Το παιδί θέλει να «σας τη βγει».
Από τη δική του άποψη, αν σας πάρει από κάτω με λογικά επιχειρήματα, έχει κατακτήσει μία νίκη απολαυστική. Ίσως, πάλι , του αρκεί να δει τον γονιό του να χάνει τον έλεγχο, ενώ εκείνο παραμένει ηρεμότατο.
Σκεφτείτε το εξής: πετάτε το βιβλίο και χτυπάτε το πόδι σας στο πάτωμα βγάζοντας αφρούς από το στόμα.
Ενώ το βλαστάρι σας, σας ατενίζει ήρεμο και μάλιστα με απορημένο βλέμμα. Ποιός νομίζετε ότι κέρδισε τη μάχη; Η δική σας αντίδραση: Νομίζετε πως είστε πιο έξυπνοι από τα παιδιά. Αλλά δεν μπορείτε να κερδίσετε, επειδή το παιχνίδι παίζεται με τους δικούς τους όρους.
Μόνο εκείνα ξέρουν τους κανόνες, που σημαίνει ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη υπομονή από εσάς. Παρά τις όποιες καλές προθέσεις, η αξιοπρέπειά σας έχει γίνει ράκος κι εσείς βαπόρι.
Αναρωτιέστε γιατί το παιδάκι σας ξύνει συνέχεια τα νύχια του για καβγά και πώς μπορείτε να «του τη βγαίνετε» κι εσείς πότε πότε.
Η δική σας στρατηγική: Φέρνετε λιγότερες αντιρρήσεις. Ακούτε περισσότερο.
Για μια αντιπαράθεση χρειάζονται δύο. Αν εσείς δεν μπείτε στον καβγά, το παιδί σας δεν θα πετύχει αυτό που θέλει.
Πρώτη σας κίνηση: Αν προκύψει αιτία φιλονικίας, πάρτε θέση, προτείνετε όρους ειρήνης και αφήστε το παιδί να προτείνει τους δικούς του. Να είστε ελαστικοί. Περιορίστε στο ελάχιστο τους άκαμπτους κανόνες. Όπως, λόγου χάρη, δεν παίζουμε στο δρόμο, δεν τρώμε γλυκό πριν το φαγητό. Αν είστε πολύ άκαμπτοι, τα παιδιά θα σας μιμηθούν.
Πρακτικές συμβουλές: Σε αυτά τα παιδιά δεν αρέσει να τους λένε τι να κάνουν. Επιζητούν απελπισμένα να έχουν λόγο σε ό,τι συμβαίνει στη ζωή τους. Δώστε τους, λοιπόν, αυτό που ζητούν. Θα εκχωρήσετε κάποιον έλεγχο, κάτι που σας φοβίζει. Τελικά όμως το παιδί σας θα γίνει λιγότερο «αντιρρησίας» και περισσότερο ανεξάρτητο. Φροντίστε να ακούτε τα παιδιά και βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά ακούν ότι τα ακούτε.
Απαιτήστε να σας ακούσουν ως το τέλος. Φροντίστε όμως να δίνετε βάση στη γνώμη τους.
Πείτε, λόγου χάρη, «Αυτό δεν το σκέφτηκα» ή «Πολύ ενδιαφέρουσα άποψη». Αντισταθείτε στον πειρασμό να δώσετε στην παρατήρηση χροιά σαρκασμού. Χρησιμοποιήστε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις για να θεσπίσετε ή για να αλλάξετε κανόνες.
Ρίξτε μια ματιά στον γάμο σας.
Μήπως δίνετε στα παιδιά την εντύπωση ότι εσείς λύνετε τα δικά σας προβλήματα με καβγά;
Μην αφήνετε τις αντιπαραθέσεις να διαιωνίζονται. Αν ο καβγάς δεν σταματάει, ή σηκωθείτε και φύγετε ή ζητήστε από το παιδί να φύγει. Κάντε μια δήλωση με τη λέξη «εγώ». «Εγώ δεν θέλω καβγά τώρα».
Αν αποφύγετε τον καβγά, δεν σημαίνει ότι κέρδισε το παιδί. Σημαίνει ότι επιλέξατε να μην τσακωθείτε. Αν καταφύγετε σε ατελείωτα επιχειρήματα, το σπίτι σας θα μετατραπεί σε αίθουσα δικαστηρίου. Μην ενθαρρύνετε κρυφά το παιδί. Καμιά φορά οι «αντιρρησίες» έχουν γονείς αυταρχικούς και ισχυρογνώμονες.
Η αντίρρηση και ο καβγάς είναι ο τρόπος που έμαθε το παιδί για να παίρνει το επάνω χέρι. Αυτοί οι γονείς καμαρώνουν κατά βάθος για τα φιλόνικα παιδιά τους.
Το μήνυμα είναι: «Μην το ξανακάνεις, όμως σε εμένα έμοιασες τελικά».
Η καλή όψη του αντιρρησία:
Τα παιδιά – αντιρρησίες είναι σίγουρα για τον εαυτό τους, έξυπνα και δραστήρια, με μεγάλες ηγετικές ικανότητες.
Οι αντιρρησίες είναι, επίσης, αισιόδοξοι και ανθεκτικοί. Έχουν έντονο το περί δικαίου αίσθημα, τι είναι και τι δεν είναι σωστό. Και, ναι, πιθανόν να γίνουν καλοί δικηγόροι…
Να θυμάστε πως όλα τα παιδιά έχουν την τάση να ελέγχουν. Προσπαθούν να ξεπεράσουν τα όρια που τους θέτουν οι γονείς τους. Αποτελεί φυσιολογικό στάδιο στην ανάπτυξή τους. Αν διαχειριστείτε σωστά το πρώτο σοκ, σύντομα θα έχετε αφήσει πίσω σας το πρόβλημα. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα έχετε καταφέρει να δυναμώσετε ακόμη περισσότερο τη σχέση σας μαζί του.
Όχι, επειδή το λες εσύ !!!
Θεοδοσία Μιχέλη Παπαπάνου
Ψυχοθεραπεύτρια Οικογένειας-Νηπιαγωγός